Güneşsiz bir dünyada hava hep fırtına ve hep ayazdır ve insan güneşin kıymetini ancak onu kaybettiği zaman anlar

Güneş Rabbimizin nuru ve Cenabı Hakkın ziyasıdır o tüm canlıların hayat ve yaşam kaynağı olduğu gibi imansız ve inançsız insanda güneşini kaybetmiş gibidir islam inancı olmayan toplumlar hep ıssız kalır


İnsan alışkanlık haline getirmeli bir şeyler vermeyi el vermeli tebessüm etmeli en çokta samimiyetle minnetsiz vermeli ki insanı almak borçlandırıp minnet altına sokar sadece vermekle mutlu olur insan

Birinin gönlünde yer etmeli insan buda ancak vermekle karşılıksız ve minnetsiz vermekle olur onun için en erkenden vakit bitmeden insan elini vermeye alıştırmalı

Almaya alışırsanız borçlu kalırsınız

Elinizi vermeye alıştırınki borçlarınız ağır gelmesin ve onlardan kurtulabilesiniz

Hak doğduğu zaman batıl yok olur haklı olanın imanı batılın gafletine diz çöktürür de ki Hak geldi batıl yok oldu ve batıl yok olmaya mahkumdur(isra 17/81) gücünü imandan alan mümin daima galip gelir

İslamiyet her insana ulaşan ve altında bulunan insanlara nur damıtan bir güneş gibidir islam güneşinden ayrı kalan insanlar mutlaka yalnız ve ıssız kalırlar

İnsanlar küçük bir ceylan yavrusu günahlarımız ve kötü duygularımız ise bize saldırıp pusuda bekleyen aç kurtlar gibidir insan aç kurtlardan hakiki mümin ve de kardeş olmadıkça kurtulamazlar

Ölüm Cenabı Hakka kavuşan için güzeldir

Hiç güzel olmasaydı ölürmüydü Peygamber diyen Necip Fazıl şunu ifade eder Peygamber ahlâklı olursa insan Rabbine kavuşur ve Rabbine kavuşmak nimetlerin en güzeli ve en lezzetlisidir