Gönüller okşayan, bir dildir şiir
Her çiçek güzel de, aşığım güle
Bülbülün maşuğu, bir güldür şiir

Limandır şaire, gurbet elinde

...

Sana, her nefesimde yankılanan bir sevda yazıyorum,
Sözlerin yetmediği o derin duyguların diliyle,
Seni seviyorum demenin sınırlarını zorlayarak,
Daha önce söylenmemiş, ama hep hissedilmiş bir halde…

...

Gecenin bir yerinde uyanırım
İçimde oluklar açmış yokluğun
Uykum gider gelmez yeniden gözlerime
Sen gibi duymadım ben hiç bir şeyi

...

ziyana durmuş ağrısında gülüdür arda kalan
yedisine, yediveren, yetmişine küsüveren
gül hasadıdır bahçesi olmayan zaman

tanesine kırılır, iklimi ki lal sağanağı

...

Kâh gülü

...

AĞLAMAK YAKIŞMAZ ÜZÜM GÖZÜNE
SEN BENİM ARZUM,HEVESİM,DİLEĞİM
HASRETİN OKU SAPLANDI KALBİME
KAHRETSİN,SEN YOKSUN,NASIL GÜLEYİM

...

Çarnaçar,
Bozgunda kâr zarar,
Yokluğun varlığa yol açar.
Arasam tarumar olmadan,

...

Kara sevdaya düştüm,
Kimse halum bilmedi,
Uçmadan yere düştüm,
Bu aşk bana gülmedi.

...

Ellerimden kayıp giden hayalimin kırık dökük izleriyle yazıyorum sana bu mısraları. Bu, olmamış bir hikâyenin, yaşanmamış bir masalın, göğsümde taş gibi duran acısının dili... Sana kavuşamamanın tarifsiz sancısı var her harfte. Ama bil ki, yazmak benim için konuşmaktan daha kolay, çünkü kelimeler susunca acılar daha derinleşiyor.

Seninle bir düş kurdum, sevgili. Adına "biz" dedim, bir ömürlük olsun istedim. Ama bu düşün dalları kırıldı daha filizlenmeden. Sana yaklaştığım her adımda yollar uzadı, aramızdaki mesafeler konuştu bize, "Olmaz," dedi. Belki kader dedi, belki sen dedin, belki de ben... Ama ne fark eder? Artık biliyorum ki bu sevda, benimle başlayıp yine bende bitecek.

Sensiz de oluyor mu, gülüm? Öyle diyorlar ya, insan her şeye alışırmış. Ama alışmak ne büyük bir yalanmış meğer. İnsan alışmayı öğrenirken yüreği küçülüyor, koca bir sevdanın ağırlığını taşımaktan yoruluyor. Sensiz geçen her gün biraz daha eksiliyorum, sevgili. Nefes alıyorum ama yaşamıyorum. Gülüyorum ama sevinmiyorum. İnsanlara karışıyorum ama yalnızlığımı alıp götüremiyorum.

...

Yapacak birşeyin olmadığı
vakit aralıklarında
kendimi
amansız bir boşluğun

...