BRE HAYAT!!!
Doðumdan ölüme çetin bir yoldur,
Ýniþli yokuþlu eðimli hayat…
Nice zorluk, engellerle doludur,
Aslýnda bir sýnav deðil mi hayat!..
Doðduðunda niceleri sevindi,
Kundaktaki bebesiyle öðündü,
Sýkýntýya derde senle avundu,
Nice umutlara gebedir hayat.
Sen büyüdün konuþmaya baþladýn,
Anaya babaya sýrtýn yasladýn,
Onlar gibi olmayý mý düþledin,
Sabret sen ansýzýn geçiyor hayat.
Büyüdün, öðrendin, bir fikrin oldu,
O saf halin gitti kafan da doldu,
Bir gün geldi yüzün , gülüþün soldu,
Gerçekte ben buyum deyince hayat.
Anayý babayý beðenmez oldun,
Çok bildim zannedip oyuna geldin,
Her söylenen lafý kaile aldýn,
Þimdi kördüðüme döndü mü hayat.
Ne umudun vardý, ne hayallerin !...
Düþünen bir beynin , yazan ellerin,
Murada ermeye giden yollarýn
Altýný, üstüne getirdi hayat.
Okuyup bir büyük zat olacaktýn,
Kazanacak, nice þey alacaktýn,
Yýllar sonra dönüp arkana baktýn
Ne tuzaklar kurmuþ sana bu hayat.
Bu güne de þükür dediðin oldu,
Çoðu soðan ekmek yediðin oldu
Umutlar tükendi hüzünler doldu,
Nerden nere sürükledin bre hayat.
,
17 KASIM 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.