Ýz sürdüðüm yýllarý zamanla sarartýr nem.
Ýnsanoðlu mazisiyle kendisini oyalar.
Hasretin rüzgârýyla anýlar dönem dönem,
Azgýn dalgalar gibi hafýzamýzý yalar.
Ne zaman ki; dostlarla bir masada otursak;
Mazinin torba aðzý birdenbire sökülür.
Hatýrlanan adlarýn hatýrlarýný sorsak;
Kristal þiþelerden masalara dökülür.
Bu akþam þarap gibi köpürttük tüm geçmiþi,
Karþýmda altmýþýný geçmiþ bir delikanlý.
Sýraya dizdik bir bir yenmiþi ve içmiþi;
Gördük ki o günlerin anýsý hala canlý.
Kim kimi sevmiþ ise, kim kimi dövmüþ ise,
Dökülür orta yere sýr olmuþ bütün sýrlar.
Kim kimi gücendirmiþ, kim kime sövmüþ ise,
Bu gece bu masada, acýtmýyor nasýrlar.
Yapýþtýkça dudaða nargilenin sorgucu,
Sis basmýþ hafýzada kanlanýr hatýralar
Coþari’nin elinde kalemin yorgun ucu
Kaðýtlarý çizdikçe, canlanýr hatýralar.
Ýbrahim COÞAR