Mora çalýyor Güneþin okþadýðý leylaklar. Ve elleriyle koparýyor onlarý bir kadýn. Dokunsalar aðlayacaklar. Dikkatlice pusuya çekiliyor Güneþ. Kadýn görürse eðer,parmak uçlarýna kadar yandýn.
Ayaðýna kadar indi Güneþ. Ellerini gülümseyerek ovuyor. Sakýn kanma rengine. Siyahlar artýk durdu,akþamlar eflatun doðuyor.
Beni ve çiçekleri bir kenara koy, Ne zaman bir kadýn çiçek koparsa Renkler aðlýyor, Gök yüzü izliyor, Ve bir kadýn yine elinde silahý, En son mabedimde görülüyor. Güneþi alnýndan vurmuþ,uzanmýþ yatýyor.
Ve bir eflatun çiçek, Elinde gayet mutlu kadýnýn. Güneþ okþamasada kalbini, Kadýn koparýyor her birini. Sanki ondan baþka bir çiçek yokmuþ gibi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Buse Taşcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.