SÜKUT NEREYE KADAR

Gözlerimiz özlemle arýyor birbirini
Bilemedik beraber yýllarýn deðerini
Ayný yazýyý yazmýþ ayný kalem ayný el
Deðiþtir elindeyse deðiþtir kederini

Yýllarca beraberdik biz hiç ayrýlmamýþtýk
Mutluyduk neþeliydik asla darýlmamýþtýk
Benimle konuþulmaz hiçbir þey paylaþýlmaz
Bu dilsiz oyunundan býktým usandým artýk

Bir an senden ayrýlmak gitmek istemiyordum
Yorgundum uykusuzdum þikâyet etmiyordum
Herkes evinde rahat yataðýnda yatarken
Tahta bir barakada uyku istemiyordum

Evsiz barksýz sokakta mutluydum gülüyordum
Sýcak soðuk yaðmurda yanýyor üþüyordum
Ýnsanlar konuþarak tartýþarak anlaþýr
Sükût nereye kadar kahrýmdan ölüyordum

Bütün ömrüm boyunca iki yýl mutlu oldum
Çok sevdim çok sevildim ilahi huzur buldum
Konuþsak hallederdik dil neden yaratýlmýþ
Yavaþça uzaklaþtým yalnýzlýkta boðuldum

Hiçbir þey isteyemem ne verebilirsin ki
Vermeye alýþýðým almayý bilemem ki
Benden ne istiyorsun derken düþünmedin mi
Söyle bugüne kadar senden ne istedim ki

Tezatlar içindeyim hislerim çarpýþýyor
Ruhumdaki artýlar eksiler kapýþýyor
Deli gibi özledim görmek istemiyorum
Çýlgýnca özlemlere nefretler karýþýyor

Onur BÝLGE

Sosyal Medyada Paylaşın: