Solacaðý belliydi baþýndan beri Çiçek gibi ömür gibi Sahi ne zaman öðrenecek þu kalpler Kýrmadan kýrýlmadan sevebilmeyi Hep mecnunu düþündüler Leylayý kimse görmedi Ölüyordu aþk uðruna Bu ne müthiþ bir hasretti Þimdi bakýyorumda kendi halime Sol’umdan verdim soluðumdan verdim Hayatýnda bir kez olsun mutluluðu yaþasýn istedim Ama yinede yetmedim, yetemedim Olmadý kapýyý bir çektim Bir çýkýp gidiþi vardý öfkemin Bir daha kendime geldim Döndüm ardýma ve dedim ki Îþte bu benim Ýstersen leyla de bana Ýstersen yeni bir sevda yaz þu çaða Þimdi tut elimi hadi gidelim Önce bana sonra sana Hangimizde daha fazlaysa aþk Diðerimizde onda kalacak Zaman galip gelse bile Aþk ebedi solmayacak
Sosyal Medyada Paylaşın:
SİBEL AKTAŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.