Sen gittikten sonra
Ben parmaklarýmýn yorgunluðunu bile sevdim.
dilimdeki çiziklerin acýmsý tadýný
kalbime vuran herþeyin acýsýný da...
Senden’ dir diye !...
Yetim soluklanýþlarýmý sahiplendim
Sana’dýr diye !...
Sýmsýký sarýldým
canýmda izi kalan
tenimden kabuðu düþen yaralara,
Senden kaldýlar diye !...
Elimi uzatsam
hatýralarýmýzýn aðlayan harfleri vurdu yüzüme..
uzatmasam
yüreðimin damarlarýný yumrukladý zaman....
sayfalar dolusu ’neden’ler karaladým...
taþýnacak onca þey varken geleceðe
iki ayrý kapý ardýnda çömelen iki büklüm nefesten baþka
yaþanacak hiç birþey býrakmadýn bize
Hatýrlamaz mýsýn ?
hani vazgeçemezdik
kopamazdýk biz ?
neden herþey paramparça ,neden yarýmyamalak ?
Öznesi kýrýk dizelerin
ýssýzlaþan harfleriyle
ölürcesine kaç defa baðýrdým ardýndan
Saðýrmýydýn ?
onca þiirle çaðýramadým seni !
Elysa
4 temmuz....