İhtilalimsin yâr

mevsimsiz geldi aþk;
ayaz yemiþ kanatlarýyla þah damarýmý soktu
dolaþmaya baþladý kanýmý
uykumda vurgun yedim oturdu baðrým üzre usulca
ýsýrdý rüyalarýmý deðiþti bütün haritam

--olmasýn istedim sabah buðulanmasýn hayal
titresin kalbim üzre elest bezminden doðan ay

o þehla’ki düþen cehennem ateþi, cennet mavisiydi doðanýn
yâr kokusuydu tenimi saran
hicretlere yürüdüm gökle sahra arasýný
bedevi gözlerimi yoluna çevirdim
rüzgâra denk; düþe kalka
cihet bilmez kaktüslere gül eyledim bütün yýldýzlarý

--geliþine giydiðim Yusuf yanýmý bedir kuyularýna attým
mersiyeler okuttum bulutlara Ýbrahimce kervankýraným

dur dedin, durdum
sürmeli gözlerini yasladýn kirpiklerime
kývýlcýmýný aldýn týlsýmýný yitirdi bakamam ufuklara
hayalinin avcýsýyým artýk karanlýðý gezen durmaksýzýn
okyanus mavisiyle þiir yazdýðým
yönüm olan aydýnlýðým

--sen benim çýðlýðým her vedaý çözen kilidim o sonsuz uykumsun
gölgesine tutunup ruhumu ve kalbimi gezdirdiðim tahammülüm

aþk deli gömleðiymiþ
Yunus diliyle geldi örseledi beni giydi
baþtan ayaða sana büründüm
örttün üstümü saydamlýðýnla
hatýrla yâr; sana kesilmiþ demiþtim
çocukluðumun göbeði serencâmýnda
ve eriyebilirim
mahþeri bir cinnet karýþabilir mesut hayallere

--kalbimi divane dönen Leyla’m bilinmedik görülmedik illet bu aþk
tutkunluðumuzun çözülüþü ise mahþeri güneþ yangýnýyla son bulur
mâverâi hisle baþlayan katil telaþa dönüþen masum beraberliðimiz














Sosyal Medyada Paylaşın: