tam yakaladým dediðim yerde rüzgarla birleþen bir gözyaþý engel olur elini tutmama.
ben ki senin gözlerinle sevmiþtim bu þehri þimdi her sokaðý ýslak bir býldýrcýn kanadý gördüðü ilk ýþýða doðru akýyor kaldýrýmlar ötesi muamma týpký sen gibi.
artýk hoþçakal deme vaktidir.
bu þehirden hüzünler yüklenip göç eden gözlerine ben daha ne þiirler yazacaðým bilmeyeceksin içinde yükselen kin yumrularýný yutkunup susacaksýn susmak erdemmiþ öyle diyorlar susmak konuþmakmýþ aslýnda hýçkýrarak o yüzdendir belkide sana yakýþmasý erkek adam aðlamaz bilirim sabah kýraðýsý yemiþ gözlerin bakýþlarýmý sürmelemese de zaten hep güzel bakardý sana iþte o yüzden susmadým hiç hýçkýrýklarým sesli sesli yüreðine çarptý ’’erdemi’’ sevdamýn kanadýna yükledim seni her görüþünde vurulup düþtü ayaklarýnýn dibine nefessiz.
aþk bilmediðim küflü raflarýn arasýna sýkýþmýþ okumadýðým bir romandý ilk elime alýþýmý hatýrlýyorum yüreðim bir kuþun ilk ökseye yakalandýðý an gibi parçalanýrcasýna attý peþi kabulleniþ..
sayfalarý çevirdikçe ilk satýrlar bunaltsa da bitirmeye yeminliyimdir bilirsin her kitabý arada bir vursa da kelimelerin gel gitleri son sayfada zýpkýn yemiþ balýk misali kývrandýrdý sadece sadece diyorum bak dikkat et acý bir anlýktýr bilirsin sonra kabulleniþ gelir ardýndan ve yine bilirsin ki aþk hep teðet geçer yüreðimi.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.