Yolsuz kalmýþým bir kez Yersiz yurtsuz bir garip alt tarafý. Sensiz kalmýþým da Demlenmiþim sessizliðimde. Gelmiþim sona Girizgahýnda o terk ediþin Sýðýnaðýnda küflü geçmiþin.
Ramak kalmýþtý oysa Yelken açacaðým yeni düþlere. Hayaller bile karýþtý kayýplara Kuþlar göç etti edeli, Sonbaharýn efkarýnda Ýçtim içtim de Yudum yudum hasreti Geçmedi susuzluðum Kuraklýðýnda vahalarýn.
Nasýl da hamarattým bir zamanlar Bir bir dizerdim üzünçleri Gönül baðýna. Topladým koruk düþleri de Sýðdýramadým yere göðe Salkým saçak serdim benliði Örtü misali yalnýzlýðýma.
Nüksetmiþti ýþýðým haddinden fazla Solarken günbegün Rengim çaldý karaya Devinirken zaman geceye. Bitiminde ufkun Azgýn dalgalarýnda ruhun Ellerimle avuçladým da gölgeleri Bulamadým tek damla huzur.
Üç beþ kýrýntý baki kalan Sýradan bir sokak Oturduðumuz kýrýk masa. Demsiz çayýn tadý kadar acý Dilimi yakan Bitimsiz suskunluðumda.
Mevsimin efkarý mý ne Baþýmda duman duman Herkes geçti de Bir ben geçemedim bu masaldan. Bir varmýþ bile diyemeden Tek bir elma idi düþen gökyüzünden.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.