Kurudu yeryüzü taþlar yarýldý
Bir damla yaðmura hasret nebatat
Hayy, dedi mevcudat zikre sarýldý
Yaðdý sicim sicim güldü kâinat
Poyrazla yükseldi yerden toz duman
Kapkara gökyüzü þimþekler çaktý
Dere, tepe coþtu sanki bir umman
Emri ilahi nin sýrrýnda aktý
Damar damar, renk renk kara topraklar
Erir sarmaþ dolaþ suyun içinde
Hangi tohum bekler þimdi uzaklar
Açar tomurcuklar bin bir biçimde
Sular sele döndü deryalar taþtý
Her yer çamur, çaylak yer oluk oluk
Rahmanýn müjdesi arz’a ulaþtý
Yayýldý oksijen verildi soluk
Rahmet siyim siyim ahire erdi
Burcu burcu toprak koktu tabiat
Mevla’m gökyüzüne yedi renk serdi
Seyre daldý büyük küçük mahlûkat
Nuh Comba