Ýlk kutlu varlýðýn adý ne idi? Kafayý kavimle kan ile bozan. Kimin varisisin bilmez gibisin, Ademin mülkünde koþturup tozan.
Ben ben diyen benlik nefsinde kirdir, Böbürlenip gezmek kalpte kibirdir, Boyamýzý farklý boyayan birdir, Bu böyle þu þöyle günah etme zan.
Ýnsan cinsinden’sin var mý itiraz? Yoksa fýtratýnca düþün bak biraz. O, bu, þu, öteki Türk, Kürt, Çerkes, Lâz... Süt emdik, annemiz Havvayý da an! ..
Kul Recep bilmez kim kimden ilerde, Bir tayftan aks ettik türlü renklerde. Hep ayný adreste þu kara yerde, Ýkâmetimiz bir ’Vuslati’ ozan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Recep Odacı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.