Tut Elimi Yalnızlığım

Gece gibi gelirken üstüme yokluðun,
Iþýksýz, soluksuz, renksiz bir ölümdü kuþandýðým...

yýlgýn bir akþamüstü býraktýn gözlerime
dipsiz bir boþluða gömerek düþlerimi
ve mavi bir gül hüznü koyup yüreðime
gittin..

oysa bahar þarkýlarý söylüyordu dilim
ve daha soðumamýþken elini tutan elim
bir yýldýz gibi kalbime düþtüðün hýzla
gittin..

c/esaretti belki de
uçurumdan yuvarlanacaðý en baþýndan belli bir aþka
bütün ümitlerimi baðlamak..

ilk önce depremdi hissettiðim
içimde büyüttüðüm, beni sen yapan ne varsa
yerle bir oldu..
ruhum anýlarýmýn altýnda kaldý, uyuþtum..
gözlerim açýk ama görmüyordum
bütün sesleri duyuyor ama hiçbir þey anlamýyordum..
avazým çýktýðý kadar baðýrýyordum
ve kimse beni duymuyordu
bir kâbustu belki de
uyanacaktým ve geçecekti..

öylece ne kadar sürdü bilmiyorum
belki bir ömür, belki birkaç ay
belki de sadece bir an..

sonra yavaþ yavaþ hissetmeye baþladým
ezilen ruhumun acýsýný
gözlerim dýþarýya kapalýydý belki,
ama hep içime bakmýþtý
hücrelerime varana kadar nasýl yerle bir olduðumu görmüþtü..
her þey gerçekti..
kuþ uçmaz, kervan geçmez bir çöl sancýsý býrakarak bana
gitmiþtin..

ellerimden sýmsýký tutan
ve hayatla baðýmý koparmama izin vermeyen tek þey yalnýzlýðýmdý..
bir baþýnalýk ve tutunacak hiçbir dalýnýn olmamasý
nasýl da güçlü yapýyormuþ meðer insaný..

yavaþ yavaþ bütün sesleri duymaya baþladým sonra..
kendimle konuþtuðum
avaz avaz baðýrdýðým ve duymadýðým bütün o sesler
odamýn boþluðunda asýlý kalmýþ, kendime gelmemi bekliyormuþ..
þimdi bütün sesleri duyuyordum..
hepsini tek tek anlamlandýrýp hafýzama kaydediyordum..

bir mahkeme kurdum kendime
yargýç da bendim
savcý da, avukat da, suçlu da
kendimi sorguluyor, kendimi savunuyordum.
hiç acýmadan en aðýr cezayý verebilirdim..
ya da deliliðe vurup yýrtabilirdim de..
ama bunlarýn hiçbiri olmadý

ne olduysa olmuþtu
yaþanan her þey hayatýn ta kendisiydi.
baþlangýçlar kadar, bitiþler de vardý iþte..
kimse hissetmediði bir þey için,
ya da biten duygularý için ipe çekilemezdi..
giden, uðurlanmalýydý sessizce yürekten
her biten þey gibi anýlar da, aþk da uðurlanmalýydý

sonra, anýlarýmýn hepsini topladým
yüreðimden tek tek
ve üzeri tozlanmak üzere
hafýzamýn en arka rafýna kaldýrdým..

dýþarý çýktým
derin bir soluk aldým bahardan taptaze
ve bekle dedim hayata
henüz ölmedim...


28 Þubat 2015

SUEÑO


Sosyal Medyada Paylaşın:

Mısrâ-i Âzâde Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Devrim Çocuk Seni Beklemek Tut Elimi Yalnızlığım BİR BULUTA ASIN BENİ Senden Asla Bir Avuç Kül Şimdi Gülüşü Saklım Ben Bir Aşka Yürüyordum Vuslata Beş Kala Bin Yaşında Bir Kadındı Gözbebeklerimde Oturan