Vorobi…

Karlar uçuþuyor penceremin önünde;
Delirmiþ gibi geliyorlar cama, yapýþýyorlar pervaza!
Bir de deli rüzgâr esiyor arada.
Ýki bin dörtte, Samara’da…
Sol kolum dirseðime kadar alçýda;
Sýrtýmda çelik korseler…
Dinmeyen aðrýlar, inlemeler…

Hatýrlýyor musun, Alyoþa?
Düþmüþtüm de hani, kýrýlmadýk yerim kalmamýþtý…

Evin içinde bir ben, bir de hayâllerim…
Bakarken pencereme,
Üç serçecik konmuþtu pervaza…
Tam karþýda da bir elektrik direði…
Fanar hani…
Bir ona koþuyorlar, bir benim pervazýma…

Açlar, belli ki…
Ekmekten baþka bir þey yok vereceðim.
Ufalýyorum ekmeði sað elimle…
Sol, ne rabotaet hani, biliyorsun ya, Alyoþa!
Meret pencere iki kanatlý, açmak zor oluyor!
Kol sakat, bel sakat!
Poçti niçego ne rabotaet!
Nu nado!
Serçeler aç…

Açýyorum kanatlarý zor bela…
Döküyorum ufaladýðým ekmek kýrýntýlarýný karlarýn üstüne…

Sokakta karlarýn içinde yuvarlanarak oynayan bir çocuk baðýrýyor:
-Sneg padaet… Sneg padaet…
Hem de ne yaðýyor! Deliler gibi…

Koþuyor serçecikler karýn üstüne serpiþtirdiðim ekmek kýrýntýlarýna…
Onlar, daha iki üç parça yiyemeden kar kapatýyor üstünü yeniden…
Hadi yeni baþtan…
Bir daha serpiþtiriyorum ekmek kýrýntýlarýný…
Bir daha…
Beþ daha…
On daha…

Yaþasýn tek kollu cengâver; baþarýyorum…
Doyuruyorum serçecikleri…
Kim bilir yuvalarý hangi çatýda…
Uçup gidiyorlar meçhule…

Bugün kar yaðdý pencereme…
Kapladý bütün pervazlarý…
Ve hayâl dünyam aldý götürdü beni Samara’ya…
Ulitsa Nova-Sadovaya… Dom 30…
Vot Alyoþa!
Bir varýz, bir yokuz!

Posilay mne maþýn, Alyoþa!
Mojet i eshe jidet menya Tanyuþa!

A eshe zvuçit Romans tam?
V restoranie na vertolyötnoy ploþadke?

Vsyo…
Ya molçu…



Cahit Kýlýç
Ýstanbul, 18 Þubat 2015



Sosyal Medyada Paylaşın: