ANAM-BABAM

Ah Anam Vah Babam!
Neden getirdiniz beni bu dünyaya
Yaþamadan ölmek için mi?

Sizler yaþadýnýz da ne gördünüz;
Ne bildiniz ki ne anladýnýz?
Varlýðý - yokluðu siz mi yarattýnýz?
Ýyiyi - kötüyü nasýl ayýrt ettiniz?
Günahý- sevabý neden iþlediniz?

Ah anam ne acýlarla, acýlara doðurdun beni,
Vah babam beni nasýl büyüttünüz?
Kimlerin ellerine býraktýnýz?
Bu yalan dünyanýn misafir insanlarýna mý teslim ettiniz?
Neye, kime, niçin güvendiniz?
Neden inandýnýz?

Ah anam hasta mýsýn?
Vah babam dertli misin?
Halinizi kim sorar bilir ki;
Ya bizim çektiklerimizi?

Yukarý baktým güneþi gördüm,
Aþaðýya baktým topraða bastým.
Denizlere karýþýr gözyaþlarým.
Yazým olur anam,
Kýþýmda babam;
Mevsimlere bölerim ömrümü,
Havadan-sudan hep yaþadým.

Ah anam yüreðimi sevdayla daðladýlar,
Vah babam beni sonunda delirtip baðladýlar.
Ýnsanlýðýmdan utandým, sýkýldým ve ezildim.
Kimi zaman hayvanlara bile özendim,
Kimi zaman keþke hiç olmasaymýþým dedim...

Ýnsanlar gördüm anam hýrsýz!
Mal-mülk, para, her þey, insan bile çalar,
Bir lafýnla adamý katil eder.
Þan - þöhret, zevk ve sefa için memleketi deðil
Kendini bile satar...

Ýnsanlar gördüm babam Allah’ýn kulu;
Fakir, güçsüz, aciz ama namuslu.
Dost-düþman bilmez, haline kimse acýmaz;
Gelen vurur-giden vurur...

Ah anam sana ne desem ki!
Vah babam aðlasam - gülsem mi?


Sosyal Medyada Paylaşın: