Nasıl Yaşıyoruz
ne kadar yaþýyoruz
kendimizi vura vura baþkalarýna nasýl bir iðne bu nasýl bir çuvaldýz
geçmiþten sarý sarý dizdiðimiz deðil mi
zaman sýrýðý ipinde ýslak asýk anýlarýmýz
ah çekerek içimizde bulutlanan acý zehri
ters düz etmedi mi bu hayat bizi
hani nefese sevgi kattýklarýmýz
yaþýyorum seni diye diye
dindi mi sancýlarýmýz
yaþlansak bile
ne kadar savaþýyoruz
kendimizi kýra kýra baþkalarýnda
kim kimi üstün sevdi
kim kimden ne aldý ne verdi
ayrýlýk sonrasý haince suçladýklarýmýz.
gizli bir savaþýn ortasýnda bulduk kendimizi
þarkýlardan þiirlerden vuruldu gözyaþlarýmýz
yine de bir asker gibi durmadýk mý menzilimizde
bitmeyen bir þafak saydýk ‘yok var, çok var’
hasretiyle çaðýrýp durduk gidenleri
yasaklý bölgede açarak þiþem/izi
kalk gidelim dost o’ na isyan
ondan yaralý sol köþemiz
ne kadar ölüyoruz
kendimizi böle böle baþkalarýnda kýrýk bir kalemin yazarý
yürüyorsa gökyüzüne baka baka
ve hatta omuzlarýna bir tabut yükleniyorsa
hep beraber çýktýðýmýz yaslý bir yoldan
bir kiþi noksan dönüyorsak o anda
bir sokak lambasýnýn önünde
aðlayan gelin çiçekleri ile
poz veriyorsa çocuklar
çocuklar aðlamasýn
demedik mi usta
yaþam savaþýnda
bir bakmýþsýn ki
kendinden bir baþkasý yok yaný-baþýnda
kendin baþkalarýnda yaþýyor mu savaþýyor mu
ah be kara dil-aðýný yandýðým hayatý hiç belli deðil...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.