Çivisi varmýþ dünyanýn, Geçen çýkmýþ dediler de laf arasýnda, Oradan duydum..
’’Artýk sebebini anlýyor gibiyim’’
Kömür karasý gözlerine, O sapsarý saçlarýna, Vurulmak isterdim yine.. Neyse ki; Ne saçlarýn sarý Ne gözlerin kömür.
’’Artýk emelini sanýyor gibiyim’’
Gayrý kaçarsam matem sarsýn her yanýmý, Dinsin kulaklarýmda çýnlayan sesin. Sinsin üzerime cehennem bulutlarý.. Varsýn bu deneme tahtasý bedenimin, En maðlup yerine, Bir çivi de sen çak..! dünya ya muzdarip. -Ki son olsun.
Küf tutmuþum týrnak uçlarýmdan, Sýðýnak bulamýyorum hiçbir varlýk da. Susuzluðum çöl arýyor durmaksýzýn, -Karanlýk. Gerçekten çok karanlýk..
’’Artýk evvelini yanýyor gibiyim’’
Yüzleþ diyor köþede ki kitapçý, Çiçekci de olabilir, boyacý da.. Ýþin kötüsü hiçbiri de olmayabilir.. Kimse de olmayabilir o köþe de, Orada köþe de olmayabilir.. Biliyor musun ? -Bilmiyorum, Her þey olabilir mahþere deðin, Hiçbir þey de olmayabilir...
Bak soyundu gözlerim tüm kýyafetlerini, Cýbýldak bakýyorum görebildiðim kadarýna.. Uzaklar buðulu ve sensiz, Yakýnlar keskin ve yine sensiz. Görünmüyorsun göz bebeklerime, Yer altýna çekilmiþ gibisin izinsiz. Ýklim tutarsýzlýðýndan can çekiþmiyorum ya..! Fark eklemez üslupsuzluðuma.. -Sen gideli çok uzun zaman olmuþ, Ben yarýn sanmýþým.
’’Artýk müebbetini yatýyor gibiyim’’
...
Ýsmail Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
shopen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.