almak istediyse eðer
o senden her istediðini alýr
arsýz bir dilenci gibi sýrnaþýr
fayda etmez yalvarýþ yakarýþ
haykýrýþ, öfke ve sinir,
felek vurmaya baþladý mý
darbeler üstüste gelir...
her gün ayrý bir dert bulaþtý
taþkýnlarýný býrak yüreðimin
daðlar oynadý yerinden
uçup giden duman ile
rüzgâra býraktým kendimi,
rahmet bildim gözümden akaný
bulut bildim göðe çýkaný...
ateþin býrakmadý yakamý
Eyüb’ün sabrý ile
bekledim, bekledim, bekledim;
gül deðil, kül bastým yaralarýma...
sonsuzun içinde bir nokta
kayboldum var ile yokta
düþ’tüm; düþtüm
parçalandým,
uçtum, uç’tum
sivrildim
hem dorukta hem koruktaydým
dolandým kendi halinde
ay gibi güneþ gibi ufuktaydým...
eridim ve erdim zamanla;
yunus oldum, okyanus oldum
evreni saran cam bir fanus oldum...
gözümden baksan özüm görünür
özümden baksan gözün görünür
yer ve gök; evrenin ahengi
aþkýmýzýn rengini bürünür...
desen ki bana þimdi menzil nedir
iniþ çýkýþ, düzlük ve yokuþ,
bunca gelgit arasýnda
geçip giden zaman neyin nesidir,
hepsi yüreðindeki
aþk dediðin bir gönül efsanesidir...
Þaban AKTAÞ
09.12.2014