aylardan aralýk kýþýn ilk duraðý
dýþarýsý çok soðuk
nefes kesen ayaz var
yürüyor yolda yalnýz bir adam
elleri cebinde iki büklüm olmuþ
içtiði sigaranýn dumaný karýþýyor nefesine
saçý sakalý karýþmýþ görünmüyor yüzü
belli ki gidecek hiç bir yeri yok
ansýzýn çöküyor dizlerinin üzerine
soluklanmak ister gibi
üstü baþý periþan ayakkabýsý delik
kimbilir kaç gündür aç ve susuz
bakýnýyor çevresine umutsuzca
insanlýk öldü mü der gibi
evlerin ýþýklarý bir bir sönerken
haberi olmaz kimsenin bir can daha tükenir
hayat onu çok yormuþ anlaþýlan
adým atmaya yok mecali
yardým etmek istiyorum gidiyorum yanýna
kabul etmiyor gururu engel buna
yerinden kalkýyor zor da olsa takatý tükenerek
arkasýndan baka kalýyorum öylece
fazla uzaða gidemeden düþüyor yere
baþýný çarpmýþ beton zemine
son nefesini verirken gülümsemiþti yine de
iyi gününde yanýnda olanlar
terketmiþti onu son nefesinde ...
Refik
07 . 12 . 2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.