Odama sinen mandalina kokusu,
âh yine g’özüme nâr gibi düþtün annem...
Zaman geçmedikçe
pas lekesinden süzülüyor dilimin özlem aðýdý
dualarýn akýp gittiði ses duvarlarýndan duyuluyor içimin aðrýsý
kapýlýyor bir ölüm bir can kaymasýna daha
yaþam çekiyor elini yüreðin küt küt atýþýndan usulca...
âh
âhh elleri zümrüt kokaným
dilinde Mevla dilâným
âh baðrýnda cenneti saklayaným
nefes almayý mý unuttun
diline ölüm mü bulaþtý aminlerinde de gittin
âh
zül kokuyor tövbelerim bilsen
yaðmur nöbet tutuyor gözlerimde hasreti gecelerce
suskun
suskunluðun
gömdü yedikat yerin dibine beni
bu ilk gidiþin deðil
hergün yeniden eksiliyorsun içimden annem
hadi toparlan
biz ölümü gidip de dönmeyenlerden öðrendik, anne sen uyan!
gül olsun goncalar
gülsün küskün gamzelerim
dinsin elemim
bulamayayým, saklansýn uzaklara kederim
hadi
hadi nefes almayý hatýrla
hatýrlada annem yeniden doðalým hayata..
...