Hiçlik
Þimdi ben
Guevara’ nýn
havaya çizdiði eðrisinden
Kafkanýn bir böceðe dönüþen kimliðine kadar
gidiyorum geriye.
Belki bende sýradan bir manyak olabilirdim
þiir yazmak yerine aþçýlýkla uðraþsaydým.
Kadýnlarý anlamam
onlarý anladýðým kadar
günü çarþýda harcayan
hiç birini almadan çýkan.
taraklý ve büyükse ayaklarý
hiç biri yakýþmazdý
önümde diz çökerek
kunduracýlar verdi bana bu sýrrý.
Dokunabiliyorum Nazým’ýn tutsaklýðýna
benzer bendeki yokluðun sýnýrlarýna
mantýksýz bir sebep gibi bakarlar
bir böcek gibi kývranýþýma.
Bir eksikliktir
hayata bir sýfýr yenik baþlayan hayatým
babam öldüðünde ben Orhan Veliyi de anladým.
Dante gibi nefret etmediðim için babamdan
yinede þanslý bir çocuk sayýlýrdým onlardan.
Bildiklerim bilmediklerimden çok deðil
yaþadýklarým
yaþamadýklarýmdan az.
Ne tuhaf.
Hiç bir konuda deha deðilim
Ýntihar edecek kadar mutsuz da olmadým hiç.
Ölüme yenik düþmeyecek kadar akýllý
hayata katlanacak kadar deliyim.
m-jgan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.