Zaman/sızım

Parlak iki ray üzerine uzanmýþ
Deli bir aþk hikayesiydi bu...

Geçmiþin kuyularýndan
Sevda çýkacaðýný bilmeden gelen kervanýn
Aheste adýmlarla Yusuf’u ezerek yürüdüðü
Zaman
Bizim zamanýmýz deðildi belli

Ne yazýk ki;
Deli kýsraklar gibi
Gönlü çatlatýrcasýna gelip
Soluklanmadan geçip giden de

Ýçinde olduðumuz gün de
Rengi de ahengi de
Dünya denen o koca istasyonun
Tam ortasýna kurulmuþ
Büyük bir týmarhane bence

Bizse
Sýralý peronlar üzerine sessizce býrakýlmýþ
Ýsimsiz mektuplar gibi
Bizi tam ortamýzdan biçecek
Bir makas darbesinin acýsýyla
Yaþlanýp gideceðiz kuþkusuz

Ve
Bizim için vagonlarýnda umut tasýyan
Baþka bir zaman da yok
Ömrümüzün kýyýsýndan geçecek
Biliyorum

"O beklenen gün hiç gelmeyecek"

Ne güzel olurdu oysa
Bir devrin ortasýnda
Nefeslerimizin attýðý kementle
Dudaklarýmýzý boðsak

Hatta yeniden doðsak
Yeni bir zamana
Yeniden çocuk olsak

Ayrýlýk konulu sýnavlardan muaf
Geçmiþ cümle acýlardan
Uzaklaþma cezasý alsak
Elele tutuþup deli gömleðimizin yakasýndan
Düþüversek tenimizin ateþine keþke

Ben alýç kokulu gerdanýmdan sunsam
Ýkimizin hikayesini
Sen gamzelerinin lisanýyla okusan sinemi

"Gönlümüzden gönlümüze geçse aþk katar katar"
Sosyal Medyada Paylaşın: