Bir millet mi uyanýyor, yoksa güneþ mi doðuyor?
Dünya karardý, cehalet aydýnlýðý mý boðuyor?
Her geçen gün merhamet, paslý yüreklerde soðuyor,
Çocuklar yetim, aç ve susuz ellerini oðuyor.
Ey dünyaya adelet ve aselet, götüren millet,
Bu ne haldýr bak, sardý insanlýðý aðýr bir zillet,
Kana, cana, mala doymayan bulaþtý dinsiz illet,
Ýnsanlar evsiz barksýz kaldý küllerini oðuyor.
Ah insanlýk, ah Müslümanlar ah, reva mý bu size,
Kim getirecek bu amansýz cahil düþmaný dize,
Hakk dava varken nasýlda düþülür karanlýk ize?
Binbir yalan söyleyenler hep dillerini oðuyor.
Ya Rabb’i bu ne haldýr, haçlý ateþle oynuyor,
Durmak durulmak yok, bu nedir, Ortadoðu kaynýyor,
Yoldan mý çýktý insanlýk, kana baruta doymuyor,
Ar kalmadý dinsizde, zevktan zillerini oðuyor.
Haydý kalk yiðidim, Müslümaným sen uyuma uyan,
Sabret, olma teslim bitecek bu zulum, korkma dayan,
Utanmaz mý hiç, küfrün medeniyetini tek sayan?
Torunlar öz medeniyetin tellerini oðuyor.
Gün gelecek, güneþ güne farklý mý farklý doðacak,
Cemal, cehaleti yine asrýn güneþi boðacak,
Kara talih bir gün toz duman olup kalkýp aðacak,
Düþme ayrýlýða sen, düþman kellerini oðuyor.
Cemalettin GÜRPINAR