PERON
Bitti...
En sonunda kapandý perde,
Aþk son nefesini verdi burada az önce.
Oysa...
Uzun zamanlarýn ve zorlu yollarýn yolcusuyduk,
Kendimizce dünyaya bahþedilmiþ,
Leyla ve Mecnun’un en sonuncusuyduk.
Biz seninle kar ve fýrtanýn tam ortasýnda birbirini bulmuþ,
Aþk peronunun iki yolcusuyduk.
Kýzamýyorum bile þimdi sana,
Mademki mecburduk baþka yollara,
Bu çetin yolun en sonunda,
Hüzün yolcularý peronunda,
Soz söz dökülmeliydi dudaklardan,
Hoþçakal ya da bir elveda taa candan.
Bilemedik...
Aþkýn uslanmaz bir yaný da acýydý,
Seven gönül zaten buna razýydý,
Ayrýlýk silemezdi sevdanýn izlerini,
Gönüldeki yaranýn en derin gizlerini.
Ayrýlýkda aþka dairdi,
Herþeyi yaradan,
Kavuþturmaya da kadirdi.
(12.01.2010 Kahramanmaraþ)
Sosyal Medyada Paylaşın:
zamansız mihman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.