ÇOCUKLUĞUM BİR MASAL OLDU

ÇOCUKLUÐUM BÝR MASAL OLDU

Bir gün kendi hayatýnýz masal gibi olur
dün gibi hatýrlýyorum..

Küçük bir taþ evde doðdum
sessiz ve akýllý bir çocuktum

içinde bulunduðum ortam
saf ve temiz duygular
ter temiz insanlar

köy yerinde eller kirlenebilir
üzeriniz yýrtýk
saçýnýz daðýnýk olabilir

ama duygularýnýz hep temizdir...

Bizim çok oyuncaklarýmýz olmazdý
hatta hiç olmazdý...

Biz,

taþlardan araba yapar
toprakta sürerdik
sapan ile taþ atar
kuþ avlardýk
taþlara ip baðlar
elektrik tellerine atardýk

yokluk vardý
evlerde þeker çay olmazdý

ýþýklarýmýz gaz lambasý idi
þimdi mum yakýlýr romantik olsun diye
soba ile ýsýnýrdýk
etrafýna tüm aile otururduk
biz çocuklar büyüklerimizi dinler
fazla gürültü yapmazdýk...

En güzel zamanlar
sobanýn etrafýnda
dedemizin anlattýðý masallar

birde kestaneler sobada piþmiþ ise
vay anam vay...

Biz böyle mutlu oluyorduk
fazla birþeyler istemiyorduk

Bir gün annemiz almanyadan geldi
ilk geliþiydi
yeni papuçlar
çeþit çeþit çikolatalar
oyuncaklar

galiba bir dönüm noktasýydý...

Almanyaya geldik
yeni bir hayat ile
altý yaþýnda o güzelim rüya bitti

o günler’de þimdi bir masal gibi....

Seyhan Kýlýç
Wuppertal, 30.10.2014




Sosyal Medyada Paylaşın: