Aklýmdasýn gecenin en karanlýðýnda bile
Kýrýlmýþ yýkýlmýþ yüzlerle düþlerimde
Birbirimize tam baðlandýðýmýz dönemde
Kaydý gitti hakim olamadým ellerime
Biliyordum sen haklýydýn
Son kez gözlerime baktýn
Sendin canýmdýn seni nasýl aðlattým
Kendime bunu hiç yakýþtýramadým
Zaman acýmasýz ama katlanýrýz diyordu
Irmaklar gibi yanýndan akýp gitmemi istemiyordu
Yüreðinin temizliði gözlerinde ki parýltýdan anlaþýlýyordu
"Seni seviyorum" dercesine bakýyordu
Nasýl anlamadým bu büyük sevgiyi bilmiyorum
Kendimi kaybettim boþluklarda savruluyorum
Her gece baþýmý yastýða koyduðumda kahroluyorum
Ne derseniz deyin kendimi bir türlü affedemiyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.