Masumdu hayallerim, Herkesi kendim gibi gördüm, bildim. Büyüdükçe Ýnsanlýðýmdan utanýr oldum Anne
Meðer ne çok yýkýlmýþ hayaller, kýrýlmýþ kalpler, Kirletilmiþ hisler, Duygular varmýþ öðrendim Anne...
Boynu bükülmüþ masum insanlar gördüm Nasýlda içim acýdý Kimsenin deðeri yokmuþ, Küçük insanlar büyük makamlara gelince... Velhasýlýkelam büyümek bana yaramadý Anne !
Gördüm ya haksýzlýklarý Kirlenmiþ paslý Kibir’e dalmýþ yürekleri Menfaatin kölesi olan insanlar... Acý veriyor bana
Anladým ki büyümek yararlý deðilmiþ... Hiç bir insana fayda getirmemiþ Aslýnda büyümemeliydim... Kucaðýnda bir bebek kalmalýydým .
Masum ama þen kahkahalarýmý geri istiyorum Hadi yeniden gýdýkla beni, Agucuklarla güldür beni Anne !
25:06:2014 12:12
Filiz AKTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
okutucu 71-istanbul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.