Bir hasret türküsüdür günüm, geceler bir o kadar aydinlik karanliga inat. Bu neyin cezasi kim bu uçuruma sürükleyen. Yalnizlik ve mutsuzluk kimin bedduasi. Varligimin acimasizligini kime ve niye borcluyum, kime sorabilirim yada kim cevap verebilir samimiyetle. Bir gün mutlulugun resmini çizebilirmiyim bilmiyorum bilmiyorum bilmiyorum kurtulabilirmiyim gozyaslarimin selinde bogulmaktan acý çekmeden uykumda ölebilirmiyim bu gece çýðlýðým kulaginda yankilanirmi? Sonsuz soysuz mutsuzluk bir yolunu bulup cikabilirmi bedenimin o karanlik cikmazlarindan. Þimdi yanimda olsan ve elimi tutsan gozlerime bakarak benden nefret edebilirmisin? Varliginin zengin ve derin denizinde kucuk bir mutluluk adasi diliyorum senden bunu cok görebilirmisin? Yüceligine siginarak af diliyorum bana bir damla af verebilirmisin? Sana geldim ve sana sigindim gözlerime bakarak git diyebilirmisin?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eturk Yilmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.