DİL KONUŞUR

Dünya hali bugün varsýn,
Göz görünce dil konuþur.
Edirne den bir þey dersin,
Gider karsta el konuþur.

Dostum sözümü hoþ dinle,
Tatlý dilde bal konuþur.
Sabýrlý ol sabýr eyle.
Hem saðýr kör kel konuþur.

Rüzgar vurur düþer yaprak,
Gazel solar olur toprak,
Gül açýnca kýprak kýprak,
Dalýnda bülbül konuþur.

Hakka yarar sözler söyle,
Kör þeytana lanet eyle,
Ulu çýnar çöktü böyle,
Çalý çýrpý dal konuþur.

Siyah kirpik mavi gözde,
Çok þey vardýr tek bir sözde,
Asaleti olan özde,
Selvi boyda bel konuþur.

Þer bela sabýrla geçer,
Sabýr eden kalmaz naçar,
Tikenlikte lale açar,
Bahçelerde gül konuþur.

Gün geçer devran dönerde,
Yürekte ateþ sönerde,
Gönül susmayý denerde,
Ýçimdeki sel konuþur.

Gönlüm sabýr diler sana,
Sabýr servettir insana,
Acý rüzgar geldi bana,
Deli poyraz yel konuþur.

Zekim der açmam arayý,
Beyaz sanýyor karayý,
Kurþun açtýðý yarayý,
Ölsem bile sal konuþur.

Ozan zekim çek nazýný,
Daha güzel yaz yazýný,
Dertli dertli çal sazýný,
Dokundukça tel konuþur...

OZAN ZEKÝ TUNÇ
Sosyal Medyada Paylaşın: