Yusuf İle Züleyha

Yakubun oniki çocuðuna son
Ýki yaþýnda ana, ölünce garip
Amcasý kýzýnda Ýnase’ye kon
Sevgisine ki can ile muzdarip

Sevgi ve sevecen gösterisiyle
Babasýna vermez, oðlu gibidir
Ölünceye deðin, özverisiyle
Çabasýna germez, elin dibidir

Maðrip þahý Taymus, kýzý olasý
Gördüðü düþünde, karasevdalý
Yüreðinden siner, yazý dolasý
Dalýn gülüþünde, güler zerdali

Niyeti bellidir, Mýsýrda sultan
Eski hale döner, güldür alýnda
Gelin olur ama kýzarmaz altan
Sevgisine söner, kýldýr balýnda

Düþüne girdiði de düþler görür
Güneþle ay on bir, yýldýzý tapar
Babasý yorunca, sessizlik sürür
Gördüðü düþünü, yoldaþý kapar

Sözleri açýnca,kardeþler duyar
Götürürler taþtan, kuyuya atar
Hýrs kýskançlýðýný ayaza boyar
Üç günü üç gece, kayaya batar

Yolu geçen kervan, sulanasýya
Yusuf elden geçer, köle niyeti
Satmak ereðinden, dolanasýya
Köle pazarýndan, altýn ziyneti

Güzelliði duyan, söyleniyorsa
Aziz olan Kýtfir karýsý sultan
Cebine el koyan, peyleniyorsa
Servetinden verir, çarýða oltan

Köle de düþünde, adam olunca
Sarayýn verse de, gözünde sýfýr
Kýyým gülüþünde, kini dolunca
Engeli gerse de, durmaz misafir

Azizin yanýnda, görünce çýlgýn
Sultana anlatýr, saldýrdýðýndan
Zindana anýnda, girince yýlgýn
Üç aylýk bebeði, aldýrdýðýndan

Azize þöyle der: elinden yýrtýk
Yusufun önünden ise suçlu bu
Öyle arkasýnda, kalmýþsa pýrtýk
Sevdasý yönünden, yýkýlýr tabu

Kýftir düþününce, Yusuf haklýdýr
Kimseciði bilmez, halký uydurur
Dedikodu saysa da hak saklýdýr
Temmuza sýcaðý, adam buydurur

Kadýnlara yemek vermeden önce
Zindanda gösterir oðlan güzeldir
Ballý böreklidir, sermeden günce
Dudaklar kabartan köle özeldir

Baþýn belasýndan, kurtuluþudur
Güzelliðin tacý solgun bir çiçek
Piþmanlýk içinde, dert oluþudur
Geceleri görür, olgun bir böcek

Sultanýn gördüðü bereket düþü
Yorulduðunda ki yedi yýl kýtlýk
Zindanlar dar olur, aziz gülüþü
Kocasý ölünce, masum bir çýtlýk

Züleyhadýr acý, güzelden çirkin
Eller mi kaldýrmýþ, diller duada
Sarayýn güzeli, gazelden sirkin
Gönlünü çaldýrmýþ, yalnýzý ada

Ozan efem durur, biter efsane
Canalýcý sunar, elmayý koklar
Ne bana kalýrdý dünya ne sana
Bir anýnda varý, bir aný yoklar

280614ankara

Kaynak:Kemal Paþazade Yusuf u Züleyha mesnevisi


Sosyal Medyada Paylaşın: