“Sen” demek geliyor içimden. Yalnýzca “Sen” demek istiyorum. Baþka ne diyebilirim ki zaten. Yalnýzca “Sen”. Ah bir bilsen… Bildiklerimi bir bilsen de Benden baþka bilmesen Ne olurdu?
Çok mu bencil bir duygu bu aþk? Bilmiyorum, Bilsem zaten ne iþim var dizeler arasýnda? Adýmý bilmiyorum. Neyim ben, kimim, ne iþ yapardým senden önce? Senden sonra neyim peki? Nerelerde sürükleniyorum. Hangi duygu sellerinde boðazýma kadar batmýþým da Saçlarýmý tarayan rüzgârý sana yormuþum? Her deli akýntýya gark olup nerelere kadar gitmiþim, Hangi diyarlardan hangi elemler biriktirmiþim keselerime? Hangi dizeye benzemeyen dizeler arasýnda sözcük kovalamýþým, Söz kovalamýþým?
Ama sen… Yine sana çýktý bütün yollarým. Bildiklerimi bir bilsen de Benden baþka bilmesen… Ben bilmedim senden baþka. Ben kendimi bilmedim. Ben sendeki kendimi, kendimdeki seni gördüm yalnýzca. Bir de seni… Seni gördüm senin masivaný tanýmazcasýna.
Yalnýzca “Sen” demek istiyorum, Sen’lemek istiyorum sendelemeden. Oysa sen, ah sen.
Gözlerimde seyir yorgunluðu, Ayaklarýmda hasretin, Kulaklarýmda vuslatýn kýrgýnlýðý var.
Gel, eskitme dizlerimi bu kuytuda, Vuslata ne kaldý ki þurda; Yýllardan bozma dakikalarýmda Saat, ölüme ramak var.
Ama bildiklerimi bir bilsen de iþte, Benden baþka bilmesen...
Son sözümüz gibi itinalý olmalý her söz, Kýþý andýran güzler gibi deðil, Zemheri olmalý her yaþanan, Keskin kýlýç gibi.
Hem ben bilmiyorum ki senden baþka. Ben seni bilmiyorum ki. Benim senim bana yeterken Sen yaralýyorsun sen denen beni. Yaralama. Yar aðlama.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Münzevii Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.