adýný büyük puntolarla düþmüþ Tanrý ömrüme
iþte bu yüzden
ölüme meyyal bir gül gibi
açacaðým avuçlarýnda önce...
ki muðlak sularýnda yýkanýp sonra
kefenlense de özgeçmiþim
miþ’li geçmiþ gözlerinde
di’li geçmiþ þarkýlar terennüm etse de dilim
dilsizliðinde
deðiþmeyecek hiçbir þey
sana yemin ederim...
seyyah olur ruhun bedenimde her gece
yaþam ile ölüm arasý sinsi bir sürgitte
bir hayali tutabilirim belki ellerimle
belki zihnimle örebilirim
çitlerle çevrilmiþ mavi bir dünya
ve dokunulmazlýðý olur belki o dünyanýn
camdan ruhla
etten duvar arasýnda
arafta...
ey gönül
sözüm sanadýr
yangýnlarda yaktým seni bilirim
bilirim külünü savurdum senden habersiz
her gün deldim geçtim seni acýmasýzca
paslý bir hançerle...
ey gönül
senden özürdilerim
özürdilerim çektirdiðim ezalar için
ama bil ki
hepsi ama hepsi
körolasý bu sevdadan...
ve annem
aþkla beledeðin kundaðýmdan
kan göðnüdü sýzým sýzým
yandým
perçinlendi pirinçten bir levhada adým
ad’sýzým...
de ki,
sev ama tapma
hayýr’sýzým!
ve üç kez fýsýlda kulaðýma
yeni adýmý
inan bana ben d’uyarým...
15.04.2014/Sev_tap