BİR YALNIZLIK ÇIRPAR
güneþ saklanýrken alaca karanlýða
bir hüzün akar ellerime
yolunu þaþýrmýþ bir yalnýzlýk
aklýmýn sýnýrlarýný zorlar
benden götürür bildiðim doðrularý
ey gözlerimde kalan son umut damlasý
kaç acý demledim gecenin karasýnda
kaç feryatý susturdum yetim çýðlýklarýmda
kaç yenilginin bozgununa uðradým
her yenilgim kendi yüreðimin savaþ meydanýydý
avuçlarýmda konaklar yorgun bir kuþ
kanatlarýna umutlarým takýlý kalmýþ
kýrkýncý kapýyý da kýrdým kýrkýmdan sonra
ve yürüyemediðim yollar kaldý ardýmdan
bir isyan büktü boynunu gözlerimde
kimsecikler yoktu yüreðimin ýssýzlýðýnda
yorgundum,suskundum
avuçlarýmda bir kuþ ölüsü
gagasýnda asýlý kalmýþtý hayallerim
bir ben gelir çakýlý kalýr karþýmda
içimin ýrmaðýna dökülür dilimde bir hazan
yapraklarýný döker özlemlerimin kýyýsýna
dilim giyinir tüm susmalarý
aðzýmdan soyunur tüm kelimelerim
bir yalnýzlýk kanat çýrpar ömür kafesimde....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.