Kalem ile Dostluk

Ey þair!

Ne büyük sevincindir kalem ile dostluðun, dans ettirirsin harfleri yüreðinle
Durmak bilmeyen yürek sesin kývanç dolar; harfler heceye, heceler sözlere döndüðünde
Bahanendir ay vurunca pencerene
Irgatý olursun gecenin
Dindi mi gündüzün çýðýrtkan yankýlarý baþ baþa kalýrsýn þiirlerinle...

Ey þair!

Mehtaplý gecelerde
Denizlerin daðlara dokunduðu gibi topraðýn tutsaklýðýndan kurtulur deniz olursun
Ýç sesin özgürce güneþ olup doðar geceye uçsuz bucaksýz okyanuslarda yýldýzlarla konuþursun
An dolu geçer
Söküp atarsýn yüreðinden usulca dünya hallerini
Umurunda deðildir vesveseli yarýnlar
Aþkýn elpençe divandýr karþýnda
Elinden tutup kaldýrýrsýn semaya doðru...

Ey þair!

Sen ki aþansýn hudutlarýný
Fýrat’ýn, Dicle’nin kýyýsýnda bir gözcü olansýn bazen
Ve çöllerin ovalarýn gezginisin
Huzur bulursun bulutlarda
Masmavi olursun ezilmiþ çocuklarla konuþurken
Ellerinden tutmak istersin kaleminle
Aç analarýn aç bebeleri damla damla emzirmesine yanýp
Yakarýrsýn Tanrý’ya kurtarsýn diye
Sonra gömersin yüreðine
Emanet ederek göklerin meltemlerine
Ya da cennetin meleklerine...

Ey þair!

Aldýrma gönül dersin Sinop’da
Diyarbakýr’da, Eskiþehir’de
Nasýl aldýrmayacaksa gönül
Haykýrýrsýn "Eþkiya Dünya’ya Hükümdar Olmaz"diye
Týrnaklarýn sökülür, yaðlý boya içirirler iþkence odalarýnda
Sýrtýna binip gezerler dünyanýn yükünden fazla
Anandan emdiðin süt burnundan gelir defalarca
Daraðacý olursun, Deniz olursun, Yusuf olursun, Hüseyin olursun
Mumlar yakarsýn Uður’una
Karlý Ankara sabahlarýnda...

Ey þair!

Aþk þiirlerinedir insanlarýn raðbeti
Aðýz kalabalýðý yapan sevda dizelerine
Sende neler yazmadýn mý sevdiðin günden beri?
Ýlahi bir varlýk yaratmadýn mý içine düþen ateþten?
Ah insanlar! "Öylesine geniþ ki yüreðim
Geceler boyu bir rüzgar olurum
Yýldýzlarý tutar taç yaparým sevdiðime
Þafaklarý kucaklarým onun için"
Bir yaðmur kývamýnda aðlar
Þimþek olurum penceresinde...

Ey þair!

Daha neler var geniþ yelpazende, bakarsýn geçmiþine acýyla titreyerek dönersin güne
Bir hilal vurur akan kanlarýn üstüne
Bayrak olur Millet’ine parlayan bir yýldýzla buluþunca
Salýnýrsýn gönderde al rengiyle
Ve
Gözlerin dolar bugüne döndüðünde
Çanakkale olursun þehitlerinle
Ýzmir olursun Hasan Tahsin’lerle
Sarýkamýþ olursun, açlýktan ve soðuktan düþersin yere
Doksan bin askerin buruk öyküsüyle
Hayýflanýrsýn kýymetini bilmeyenlere...


Ey þair!

Güler sana o tatlý sevimli ihtiyarlar
Yaz derler yaz, bir de yukarýda Allah var
Bir ney sesi duyarsýn aniden
Mevlana olursun, Yunus olursun tasavvuf tadýnda
Bir buðudur artýk bakýþlarýn
Kurban olursun kalbi temiz insanlara
Bir güneþ doðar kalbine
Haddin olmasa da yazarsýn yüce Rabb’ine...

Ey þair!

Sevinçle geldiðin dünyadan
Sevinçle gitmek olmalý kalemin özü
Deðiþtiremesende düzeni, yazarsýn düzensizliðe
Açlýða, yoksulluða, haksýzlýða, yolsuzluða
Bir gün toz olup gideceðin dünyadan
Alnýnýn akýyla gitmek için
Pervane olursun ateþlerin etrafýnda
Çocuklarýn geleceðini güneþe akýtmak uðruna
"Sevinçten göklerde uçmasa da düþüncelerin"
An gelir kaparsýn gözlerini bir þeyler býrakmanýn hazýyla...

x
Sosyal Medyada Paylaşın: