Bazen

bazen
küçük bir kasabada
ahþap bir evim
ev olmaya hazýr deðilken topraklarým


bazen
aðaçta açan
gonca çiçeðim
zamana dökülmeye hazýr deðilken yapraklarým

oysa

hep ayný mahallenin çocuðuydu
gözyaþlarým
bir kömürün karasýnda yanýp
bir baþaðýn sarýsýnda yanan
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,


babamýn ipi
çekiþtiriyor gözlerimi
saçlarýnýn savruluþu
kapýmýzý çalýyor
gün ýþýðý süzülüyor
kalbinin kapýsýndan
kanýyor
bardaðýmýn demli çayý


Sosyal Medyada Paylaşın: