ýssýz bir sahilde gecikmiþ bir gece vakti
üþür gibi hava biraz
üþürtürcesine ayaz
gün yorgunu kayalýklar aðýr bir sükun
yýldýzlar zaman zaman göz kýrpar bulutlardan
sonra bir an yeniden kaybolur
ürkek ve mahcup gibi sanki
kimbilir hüzünlü de belki
nice uzak yalnýzlýklar
bilmem aðlar mý gözleri
ay ýþýðýnýn denize düþtüðü yerde yakamozlar
ýþýl ýþýl
hafif bir rüzgar dalgalarý okþar gibi
ve dalgalar da kayalýklarý sanki
gecede bu okþayýþ devinimleri
belki hüzünlü yalnýzlýk seviþmeleri
bir türlü kavuþamamýþlýklar
nice zamandan geceye düþen gölgeler
hep birþeyler ardýnda býrakýlmýþlýklar ki
iz iz yaralarýn kýrýk çizgileri
kirpiklerine çið düþmüþ buðulu gözleri
yalnýz ve sessiz bir ayrýlýktan
geceyi dinler kýrýk sevdalarýn güz hüzünleri
yine usulca fýsýldar gibi
rüzgar söyler þarkýlarýný
bitmeyen
yitmeyen
gitmeyen bir sevgiliyle konuþur gibi
uzaklarda her an solarken bir ömür mevsimi
hüzzam bir ayrýlýðýn
yaðmurla düþer ýslak naðmeleri
bilen bilir
hep nemlidir yakamozlarýn kirpikleri
su gibi akar ve zaman üþütür tüm izleri
geçer biraz daha kendinden de geçerken zaman
içinde kendi hüznünü saklayan gölgeler
gecenin gri karasý yorganýný örter üstüne
ve sarýlýr suskunluðuna eskisi gibi
yaþanamamýþ
oysa, yaþanasý güzel nice aþkýn arta kalanlarý
yarým býrakýlmýþlýklar
ve elde kalan hüzünleri
yalnýz býrakmaz yine tutar ellerini
yavaþ yavaþ
derin bir uykuya dalarlar sonra
farklý mutluluk düþlerinde belki
gülümser yüzleri ...
/ her insanýn yüreðinin bir köþesinde sessiz bir gece yaþar /
/ sevdasý kadar kara bir gece ... /