/Bu þiir yazýlýrken, çocuklarýn bildikleri oyunlarý bile oynayamadýðý o ülkenin manzarasýna giren bir ressam þövalesini kurmuþ, üstüne boþ tuvali yerleþtirmiþ, soranlara da yeni bir resim yapacaðým demiþ/
* * *
/bir kitap ki, dili hiçbir alfabede yoktur ama herkes ezbere okur…
doðar doðmaz seviþin diye yazýyormuþ hepsinin kitabýnda, ne çare çocuklar da doðar doðmaz seviþmeye baþlamýþ, yaþamla ve ölümle. ve her yaþam yuvaya dönüþsüz kuþlarýn, kanatlanýp uçmasý olmuþ ve her ölüm masalsý yaþamlarda, masalsýz kuþlara son rüya olmuþ kitaplar kapandýðýnda da, bir varmýþ, bir yokmuþ…
...,
/kýzýn atladýðý ip geçerken, oðlanýn çevirdiði çemberin içinden…
öncesi yok, yaþamla seviþmenin ilk dudak izi, iþte tam bu sahnede sonrasý baðlayýp çemberin boynuna o ipi, fýrlatýp atmak gökyüzüne. güvercin gibi kanatlanýp, bembeyaz süzülmeli der ya umut, aþk için ve barýþ ve özgürlük, her zaman yol arkadaþýdýr ya aþka düþenlerin iþte bütün bu kurþunlar ve bombalar da, onlar için…
...,
/susuz göle ucuna ip baðlý bir kuþ tüyü düþmüþ, güneþi söndürmüþ…
çürümeye yüz tutan sarý sandal, uzatmýþ bükük boynunu, iskeleye içindeki ölü çocuklar isim vermiþ son oyuna; “yüreðim sende” diye. ülke dediðin aðýr hüzün, indirmiþ kepenklerini görünen manzaralar güneþ bir daha doðar mý bilmeden, beklemeye geçmiþ bütün yarýnlar ustanýn beyninde hala uyurken, keþfi yasak oyunlar…
* * *
/Þiir bitmiþ. Ressam toparlanmýþ, þövalenin üstündeki fýrçanýn ucu bile deðmemiþ boþ tuvali o ülkenin manzarasýnýn üstüne asmýþ. Bu nedir diye soranlara “çember çeviren oðlanlarla, ip atlayan kýzlarýn resmi” demiþ/
Cevat Çeþtepe
Bilim, keþfedebileceði en son bilinmezi aramaktan vazgeçmiþ. Çünkü ne yeryüzü kalmýþ, ne öyle bir ülke ne de oyun oynayan çocuklar… (—Bilimin keþfedeceði en son þey bir çocuk oyunudur-A.Einstein)
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.