Kar örtüsü çekilmiþ bahtýmýn üzerine
Yosma bir Ay salýndý, þavký gece raksýnda.
Gözüm aþina deðil eþi ve benzerine,
Peri dedim týlsýmýn kibrini býraksýn da
Þükretsin tutamadým, elime ýraksýn da...
Bu sevda sihir Leyli, girdaplý nehir Leyli;
Niçin düþman kesilir gitsem her þehir Leyli?
Keman teli mi sandýn gergin yay kiriþini?
Sevda oku týlsýmlý görünmez silah dedim.
Asla þansa býrakmaz aþk perisi iþini;
Niþancýsý sektirmez ah sevgili, ah dedim
El atma sadaðýna olunmaz iflah dedim!
Oku rüzgâr düzeyli, ucu Hakk’tan bileyli
Suçum seni sevmekse topraða serme Leyli!
Parmaklarýn gevþerken acý bir tebessümle,
Sessiz çýðlýkla sönen sinemdir iftiharým.
Peri seni canýmdan... diye baþlayan cümle,
Ýtirafým dilimde nasýl kaldýysa yarým
Visale ermez aþkýn sunaðýnda ben varým.
Gönül daðým güzeyli, poyraz eser kuzeyli
Düþlerimi buz kesmiþ kanat çýrpar mý Leyli?
Kadir birden titreyen yedi yýldýzýn tayfý
Göz kýrparken boynuna dizilmek midir niyaz?
Önce lütfeyle dedim sonra alýrsýn hayfý
Yakýcý bir buse ver, yeter dinsin bu ayaz;
Sevabý senin olsun günahýný bana yaz.
Gülümsedin güneyli, baktým elin ret reyli,
Bir buseye incinen mühürlü kader Leyli!
Yýllar sonra duydum ki; gözden ýrak bir gölde
Mavi Ay’ýn sihrinde suda peri belirmiþ.
Vebalimi yüklenip efsane olmuþ çölde:
Göðsünü öpen rüzgar benden beter delirmiþ!
Aþk, ayrýlýk ve tutku... çilesiyle gelirmiþ.
Göl nilüfer yüzeyli, rüzgârý samla peyli
Sulara sükût düþmüþ çekip gitmiþsin Leyli!
Ufkunda Ay Perisi beklerken sakin sakin
Gecelere býraktým gözlerimi pürdikkat,
Kaç yanardað küllendi ahlý sinemde lakin
Kahýr pençesi indi can evime yedi kat:
Bu vuslat tehir Leyli, böyle acý hakikat!
Dikenler gülden zeylim, aldýrmaz gönül meylim
Hangi yola düþsem ki... Seni yitirdim Leyli’m!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.