istanbul

Ýstanbul da, yine gece oldu sessizce;
Biten güne, batan güneþe inat yeþiller içinde
Ýstanbul gülüyor yarýna umutlarý sýrtýnda
Kirpikleri kuru, anka kuþuyla.
Eþ arýyor ruhuna,
gece denize vuran yakamozla
umutla batýyor mavi denize...

Doguruyor bebegini yarýna,
Gebeyken yosunlar
Sesler neþe, gülüþler umut
Mavi deniz yüreginden öpüyor
Ama gözleri aglamýyor bebelerin
Güller kokuyor damarlarda.

Yedi veren, akþam sefalarýnda çay,
Gün dogarken geceden,
Gülüyor limon çiceginde bahar.

Ýstanbul uyanýyor ihtiþamýyla güne,
Sevgiyle, kaygýyla, yokluga, varlýga...
Annemin nasýrlý ellerinden öpüyor
Günaydýn kocaman þehir,
günaydýn hayat
Sosyal Medyada Paylaşın: