zamanýn dilinde çorak bir türkü
kim dinliyor bakýyorum gözlerim avuntularý siperlemiþ menzile
suslar zamane hattýnda kaçacak yer diyor birileri
sýðýnacak bir nokta...
sonsuzluða sarýlýyorum lavanta bunalýmlý sabahta
baþka ütopyanýn incileri diyorum
onlar da ayný renkteler mi diyorsun?
bilmediðim anda gözlerin dalýyor boþluða
ve ben tükeniyorum kirpiðinin ucunda
...
hangi aðacýn gölgesinden bahsediyordun çocuktuk ve dündü
geçmiþ geçip gitmiþti ben kendimi bile bulamamýþken
þimdi dar çatýlý evlerin caddelerinde sabahlayan bu kadýn
tenime dokunuyor nefsime dokunmasý gerekirken.
o beyaz ben beyaz
ortalýk esmer bulutlarla dolu.
baþka zamanlarýn yabancýsý deðilim.
bolluk dönemlerinin en zengin örneðiydim
þatafatlý bir yafta boynumda,
ama kahretsin!
adam akýllý dokunamýyorum hecelere
ben dokunmak istedikçe kaçýyorlar iðnenin en zorlu deliðine.
bu kader deðildi diyorum
ve baþýný arkaya yaslayýp olduðunu kim söyledi ki diyor arsýz kadýn.
blue jean çaðýymýþ üzeri örtülmeye çalýþýlan zamanlar
altýn harflerle sýrtý sývazlanacak dönemler yetiþiyor ötelerde
yeþermiþ sebzeler olgunlaþmýþ meyveler tadý leziz kurabiyeler
ben hiç yanlýþ bir ders görmedim
görebileceðim en büyük ders sýnýftaydý ve hepsinden geçtim büyük bir asaletle
ben kurallarýn içine iþlediði bir dilde bir þeyler öðrendiðim yerdeyim
öðrenirken unutuyorum her þeyi
aþk ölüm mü gözlerinde ve bir intihar mý ellerinde
kýrýlmýþ tüm oklar aðlýyor görüyor musun
ve gördüklerini fark edebiliyor musun?
nereye gidersin bensiz bir þehirde söyle
hangi çoklu yaþantýlarýn kýrbacý þaklar teninde
alev alýr bakýþlarýn albenili bir sözün devriminde
yüksel üstünde kelimelerin tüm vakarlarýnýn önünde eðil!
ve baðdaþ kur dizelere
sen sürümlü hecelerle kanat kendini
düþlerine bulaþ ve sataþ onlara hunharca
hadi atlatabilirsin kendini kanatmadan
atlatabilirdin oysa ama atlamayorlar deðil mi?
tüm keyifsizliklerin üzerini örtme eðilimindeki gereksiz çabana hayraným biliyor musun
sen koyu lacivert yanýlgýlarýnýn ederisin
dokunduðun her yarayý kurutan bir penisilin’sin sanki tenimde
nasýl kahroluyorsun görüyor musun?
hadi gün aþýmýna dek bekle
ve yut þimdi tüm sözcükleri ýslansýn hepsi
ve dökülsün dudaklarýndan sonsuzluða
***
Maide Özgüç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Seyir LEOPARIN GÖZLERİ Kırık Aynada Vals Kupa Arabası zaman içi... GECE DÜŞLÜ KADIN papatya rüya mevsimi SİNEK VALESİ Nebahat