ABSÜRT ADAM
içimdeki özlemin muhbirliðiydi seni eleveren
bana mahsustan da olsa
ninni yerine yalanlar söylediðin gecelerde
tele sarýlý uçurtmalar gibi sallanýrdýn hayallerimde
kardan adamýnda ýsýnan
absürt bir felsefeyle sana dolanýrdým
organik bir sebze gibi pahalýydýn benim için
hep hayallerimde öperdim seni
yaþamýn laubali vurdumduymazlýðýnýn kurbaný olarak
galibiyet saydýðým yaralarýmý
hep nakit sayýp
veresiye daðýttým sana
sonunda kendi balçýðýmýn kurbaný oldum...
aklýma ýsmarladýðýn acýlarda
dumansýz piþerek
beynimdeki
hapsolduðum meyhanede aradým hep seni
ama bana hiç kürdili hicazkar söylemiyordun
ruhum sayende dili tutulmuþ bir kekemeydi artýk
elim sende’lerle oyalarken düþlerimi
aynalarda göremezdim kendimi
ben kendi vampirimdim
kendi kanýmdýr bu dolaþtýðým
anasona sarýlmýþ sevdalarýn peþindeydim
içimdeki kahýrlarý kovalarken
avuçlarýmdaki çizgilere gizlenmiþ sevgilerin aymazlýðýnda
sevdan
arzu kokan nefesimde hayat bulurdu
09 OCAK 2014 / ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.