Hasretin Demine Vakıf Olmadan…

Bazý…
Edebi dostlar
Mütemadiyen temenni ediyorlar
Kendilerince haklýlar,
Neden karamsarlýk diyorlar

Uzun
Soluklu
Düþündüm,
Halime nazar ettim
Hazaný buldum, sararan
Yapraklarda konuk oldum

Yýllarýn ömrümde
Silinmeyen izlerinde kayboldum
Umut adýna kapýlar
Zorlamaktan inanýn ki yoruldum

Çorak toprakta
Sancýlarýn arasýnda soluklandým
Sokaklardan medet
Umdum fersiz lambalara sýðýndým

Kalbim kimliksiz
Henüz sabi olmamda mesnetsiz
Ruhumun topraðýna
Ekilmeyen filizler, hislere þevksiz

Özlemi yaþamadan
Hasretin demine vakýf olmadan
Sevgiyi hakkýyla tanýmadan,
Yazmak ne kadar anlamlý

Hülyalarda dolaþmak
Düþlerin devranýnda izler bulmak
Hissizliðe anlam katmak,
Ýdraki beceremeden solumak

Ütopik olarak
Hazlarda mekân için zorlanmak
Bin bir çeþit hikâyeleri,
Halden yoksun desiseleri anmak


Yazmak adýna
Yanmayý hissetmeden anlatmak
Gönüllere konuk olmak için
Bahaneleri koklamak sancýdýr

Vicdaným için acýdýr
Harç için lüzum eden donaným
Niyet ilk adým, þekli yet marazým,
Halis olmak tek muradým

Çünkü
Kalbin sahibi
Nefeslerin ahiri, tesirde ki hali
Gayrette ki rekabetin
Muvacehesinde sudur edecek nihayet

Ben
Hali hazýrda
Düþüncelerimin uzantýsýnda
Mevcut hissiyatýmýn akýþýnda,
Sancýlarýn inkiþafýnda yazýyorum

Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: