YÜZSÜZ SEVİLEN

Delice þiirler yazdým akýllý birine...
Ovalanýp ufalandýk elinin kirine...
Ben elinde bir gül onu beklerdim...
O nankör için güne gün eklerdim...
Vefadan gayrýsý deðildir derdim..
Oysa bir meyline canýmý verdim..
O yürüdükçe kaldýrým oluverdim..
O yeþerince erkenden soluverdim..
Hanýmefendi dedikçe tepemize çýktý..
Tatlý dilli hain bakýþlý biraz da kaçýktý...
Karanfil gibi özel gül kadar tazeydi..
Yazýk bülbülü hor gören kepazeydi..
Alýverdim eline verdiðim sessiz suru..
Yapmadýðý ne ayýbý kaldý ne kusuru..
Kýrmýzý dudaklar ince bacaklarla geldi..
Haya perdesini yýrtýp elek gibi deldi..
Sevdikçe kudurup üzerime atladý..
Ben utandýkça ar damarý çatladý..
Neydi derdin ne istedin bu garipten..
Bu kadar hoþlanýr mydýn sen ipten..
Geç kalmýþým sevdayý ipe asmasýný..
Çözdüm artýk kanarenin tasmasýný..
Þimdi dolanýyor köþe köþe utanmaz..
Sorsan çok namusludur eskiyi anmaz..
Deðer miydi bir vefasýz uðruna bükülmeler..
Bana vah vah diyen senindir bu gülmeler..
Desene þiirler güme gitti sense telef oldun..
Bahçemde tek güldün ama malesef soldun..

TAHÝREXÝN-14.07.2013
Sosyal Medyada Paylaşın: