MAVİ KAR

Tan oldum yerinde tanýdým sabahlarý.
Saný oldum
insanlarý denedim hayallerimle.
Sin oldum yüreðimde yatýrdým sevdiklerimi.
Þeytan beni affetsin
hiç beceremedim kin olmayý.

Bu mevsim kar olacaðým;
ama mavi.
Daðlara yaðacaðým
ovaya
tane tane
mavi mavi.
Düþeceðim küçük bir köy meydanýna.
Çocuklar avuçluyacak beni,
mor ellerde sýkýlacaðým
kartopu olacaðým;
ama mavi.

Atýlacaðým küçük kýzýn baþýna
tam konarken daðýnýk saçýna
daðýlacaðým;
ama mavi kalacaðým.
Koþacaklar üstümde
oynayýp
yuvarlanacaklar,
ayak izleri kalacak bende.

Bir genç kýzýn koynuna gireceðim
eriyeceðim;
ama mavi olduðumu bileceðim.

Toplayacaklar beni kucak kucak,
kucaklayýp yuvarlayacaklar.
Adam olacaðým köy meydanýnda;
biri baþýmý
biri gözlerimi
biri burnumu koyacak.
Biri aðzýmý çizecek istediði gibi;
ama mavi.

Akþam býrakýp gidecekler,
biliyorum
küçük pencerelerinden gizlice seyredecekler.
Benim küçük tanrýlarým,
belki de ay ýþýðýnda tanrýlarý gibi görecekler.

Zamaný geldiðinde eriyeceðim,
tane tane gelmiþtim
yýðýnla gideceðim;
ama mavi olduðumu hep söyleyeceðim.

Önümüzdeki bahar yaðmur olacaðým,
her tanem ayrý bir renk;
bir ahenk getireceðim yaðdýðýmda,
aslýnda
yaþam budur diyeceðim.
Sosyal Medyada Paylaşın: