Artýk yazmayacaðým ne hiciv ne de övgü Aþk þiiri yazarým ne kavga ne de sövgü Bana mý düþtü derdi kim ne yaparsa yapsýn Doðru yol bir tanedir isteyen yoldan sapsýn
Ýyi þairsin diye paya’dan uçururlar Çýkartýrlar zirveye kaya’dan uçururlar Tarihte gitmedi mi bu uðurda kelleler Dilinin cezasýný çekti sivri dilliler
Hem Nefi hem de Eþref daha sonra da Neyzen Korkmadan hicvetmiþler demek bozukmuþ düzen Herkes heccav olamaz korkusuz yürek gerek Haklý neden aranýr eðer hicivse erek
Söz kaleme düþmeli yazýlan baki kalýr Þairin yazdýðýndan okuyan ibret alýr Bir gün gelir o sözler elbet yerini bulur Davaya hizmet eden unutulmaz iz olur
Ben kýzmaktan yoruldum yazsýn kalem emsali Her gün yenisi türer ayrýk otu misali Taþ attýðýn hedefe o taþ gidip deðmeli Ya da suskun oturup zulme boyun eðmeli
Þairaðam bilirim sen pek rahat durmazsýn Köþene çekilip de boþa tütün sarmazsýn Biri mutlaka çýkar sinirlerini bozar Dilin lâl olsa bile kalemin durmaz yazar...
Mehmet Nalbant
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Nalbant Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.