yaðmur tüm þýmarýklýðýyla topraðý ýslatýyordu
piyano ve kemana
aranje olmuþtu yaðmurla kuþlarýn sesi
fransýz balkonun kýyýsýna
kývrýlmýþ pasaklý kedi
sanki birazdan olacaklarýn habercisiydi..
niyetim;
kaçamak bakýþlarla uzaklaþmakken geçmiþten
eski hatýratta bulduðum
mürekkep kalemle yazýlmýþ bir þiir,
okunurken bazý satýr altlarý çizilmiþ
roman arasýnda kurutulmuþ
kýrmýzý gül yapraklarý,
boþ sigara paketi
üzerine tarih karalanmýþ,
hep ânlara sýkýþmýþ birkaç mutluluk fotoðrafý
hadi korkma gülümse yine
fotoðraftaki gibi
sobelendin iþte..
sonra mý;
vivaldi sabahý betimlerken
yaðmura nâzire yaparcasýna
kirpiðin ucunda yuva yapar gözyaþlarý
son perde!
ahengi bozmamak için
sessizce akar billur damlacýklarý
yol bellediði mimoza sarýsý tende..
ah zaman!
klâsik hüzünler silsilesiydi göðüs kafesimizde biriktirdiðimiz
aman vermeyen
ve
nihayetinde
kuru ekmek gibi bölüþemediðimizdi yalnýzlýðýmýz..
kalbime saplanmýþ kýymýk parçasýydý hatýralar
yaðmur
vivaldi
þiir
kedi
kanatmak için bahaneydi
sigara paketi
fotoðraflar
romanlar
oysa;
ziyadesiyle yetiyordu
maharetli ellerle bestelenmiþ
zafer çýðlýklarý atan
devasa dokunuþlar..
özlem’ce