Cezalarım
Ne zaman, içimin dýþýna çýksam,
Acýdýr, elemdir, ezadýr bana.
Dünya çatýsýný baþýma yýksam,
Belki en mukaddes cezadýr bana.
Bulanýk akarken, insanlýk seli,
Sinsice sýrtýndan, vurur el eli,
Kimi sabýkalý, kimi þüpheli,
Çatarsam onlara, nizadýr bana.
Kaç defa dirilir, kaç kez ölürüm,
Gerçeði gözlemle, geçti ömürüm,
Hissedip duyarým, bakar görürüm,
Seyrimde ki iþler, kezadýr bana.
Divan-ý kebir’e, vardým yoruldum,
Her an yargýlandým, her an soruldum,
Ya dara çekildim, ya da vuruldum,
Bu hükmü ilahi, sezadýr bana.
Asýr’a yýllara, güne ana’da,
Birde bir olalý, can da cana da,
Beþi manevimde, dördü manada,
Her de, hepte, her þey, aza’dýr bana.
Ýleri sandýðým, meðerki beri,
Elbet bunu anlar, bir gönül eri,
Tecelli mekâný, kaderin yeri,
Âlemi ezelden, kazadýr bana.
Ýnsanlar önüme hazine serse,
Lokma tattýrmadan, kendiler yerse,
Yaralý özüne, dön de gel derse,
Onunla dostluðum, rýzadýr bana.
28.01.2013…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.