Deniz gözlü esire bir kadýn Kýz kulesinin Yosun tutmuþ penceresinden Dalgalý denize bakarak aðlýyor Gözyaþlarý renkli kelebek olup Mimozalarýn üzerine konuyor Uzaklarda... Kimsesizler çocuk yuvasýnýn Ayrýlýk rüzgarlarý esen bahçesinde... Ýncir aðacýnýn serin gölgesinde Umman gözlü Sarýþýn bir kýz çocuðu Solmuþ mimozalarýn kokusunu Umutsuzca Ýçine içine çekiyor Doymuyor... Bir daha bir daha,... Olmuyor... Son nefesi ciðerinde saklýyor Mimozanýn üzerine konan Mor kelebeðin kanadýna Yüreðinde yanan özlemi Viþne çürüðü dudaklarýyla ýslýk çalar gibi üflüyor Kýz kulesinde ki esireye O deniz gözlü kadýna Hasret kokusunu gönderiyor. CENGÝZ DAMAR Sosyal Medyada Paylaşın:
cendam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.