Karanlýk sokaklarda önümü aydýnlatan sokak lambasýný
Yaðan yaðmurdan sonra yürüdüðüm çamurlu yollarý
Arkama dönüp baktýðým geride kalan adýmlarýmý
Her damlada gözlerimden süzülen gözyaþlarýmý
Unutamadým...
Geçmiþden bugüne yaþadýðým kötü anýlarýmý
Çok sevip de kýyamadýðým onca kadýný
Bir korkak gibi býrakýp kaçtýklarýmý
Ve gecenin ayazýnda içtiðim onca sigarayý
Unutamadým...
Aslýnda unutamadým dünden bugüne yaþadýklarýmý
Ne kadar unutmak istesemde unutamadým
Tek bahanem vardý o da inanmamaktý
Ne yaptýysam ne ettiysem baþaramadým
Unutamadým...
Ne yapayým vicdaným el vermedi kötü de olsa
Onca yaþanmýþlýklarý çöp gibi savurup atmaya
Gönlüm el vermedi...
En iyi olduðuna inandýðýmý yaptým,
Küçük bir çocuk gibi karanlýk yerlere saklandým
Öylece büzülüp oturup sesimi çýkarmadým
Kabuðuma çeklip pustum ve sustum...
Ne kýrmak istedim bir kalbi
Ne de umut vermek istedim...
Korkumun üzerine yürümek yerine kaçtým
Kaçtým ama yine de unutamadým...
Tevrat Altun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.